بجای شعر.........!!!

پیشترها (نمیگویم جوان که بودم که بعضی ها ناراحت نشوند)شوری داشتم برای نوشتن و به تصویر کشیدن افکارم، دیده هایم و تفکراتم که حاصل همه اینها یعنی از سالهای 76 تاتقریبا 83 چندین سر رسید و دفتر یادداشت پر از ، چه بگویم شعر یا یادداشت ، شده بود که نمیدانم ناگهان چه شدند، حالا هر از گاهی در حین جابجایی ها سررسیدی پیدا میکنم که مثل همه آنها پر است از نوشته هایم.

این یادداشت را در عکسستان هم گذاشتم و دوستان پسندیدند ،گفتم شاید اینجا هم جالب باشد و دوستان جدید تر با قلمم آشنا شوند:

البته این یادداشت داستان مفصلی دارد آنجا هم گفتم در فرصتی واقعه را مینویسم

"یک دیدار"

هنوز معصومیت نگاهش
از پشت عینک آبی رنگش
به یادم مانده است
هنوز نامردمیهای روزگار
رنجور و خموده ام میکند
میآزاردم.

هنوز سرانگشتانم از
اشکهای معصومانه
روی گونه هایش
در سرمای آن صبح زمستان
تر است
یخ بسته است

هنوز بوی تره های خیسش
و شهوانی ترین نگاهها و بوسه ها
در چند قدمی من است
هنوز خداحافطی اول و آخر
از یادم نرفته است
هنوز گام برداشتن بی هدفش
از پشت پنجره ای
که از نفسم مه آلود شده
جلوی چشمانم است
از یادم نرفته است.

من هنوز از نامردمی های روا شده
بر او
از بد اجتماع این روزگار
میسوزم

من آن شب وآنجا چه میکردم
نمی دانم ،
از آن نمیدانم های بسیار است

پنجره مه گرفته از نفسم است
نگاه میکنم ، گامهای بی هدفش
و برگشت
و مراتماشاکرد
و دستی تکان داد
و او را ندیدم.




نهم آذر هشتاد
تهران-اقدسیه